4 دقیقه وقت بزارید و حتماً این ویدئو در مورد آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی رو ببینید.

گاهی به مواردی بر میخوریم که واقعاًعجیبه! خودکشی‌های ناگهانی نوجوون‌ها، افسردگی، احساس تنهایی و … بعد که عمیق تر میشی متوجه میشی اکثر این اختلالات ریشه در فعالیت‌ها در شبکه های اجتماعی داره. راستی مگه شبکه های اجتماعی نیومده بودن که ما از تنهایی در بیایم؟ چرا با وجود شبکه های اجتماعی بعضیامون داریم تنهاتر میشیم؟!

در این ویدئو نکات جالبی مطرح میشه، از زاکربرگ می پرسن که مایلین به ما بگید دیشب در کدوم هتل مستقر بودین؟ و جالبه که جواب میده: نه !!

ولی ایشون مدیر و صاحب اصلی بسترهایی هست که مردم با اختیار خودشون دارن جزئی ترین موارد زندگیشونو با چندین نفر دیگه به اشتراک میزارن. اطلاعات و جزئیاتی که شاید در نگاه اول مهم به نظر نیان ولی وقتی در کنار هم قرار می گیرن معنادار میشن و بعد وقتی در سطح بالاتر، کنترل دسترسی و مشاهده اطلاعات از جای دیگه باشه میشه خیلی راحت این سلایق رو هدایت کرد. چه طور؟ با نشون دادن تصاویر و ویدئوهایی که می تونه اون نیاز رو برانگیخته کنه. یه جورایی میشه بهش گفت هدایت افکار عمومی…

آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی

از طرفی در حوزه آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی بحث وابستگی پیش میاد و نقش دوپامین که شاید در موردش شنیده باشید. دوپامین باعث ایجاد حس لذت از تایید اجتماعی میشه و وقتی در شبکه های اجتماعی کسی ما رو لایک می کنه نظر میده یا فالو می کنه ما خوشمون میاد،‌این خوش اومدن ناشی از ترشح دوپامینه. حالا تا اینجاش که جالب بود. اونور قضیه چیه؟ بعد از چند وقت بدن به دوپامین معتاد میشه یعنی بهت فرمان میده که چی شد این دوپامین ما؟ بعد از طرفی شما بازخوردهای قبلی رو در شبکه های اجتماعی نداری و استقبال از محتواهات کم شده. وقتی اینا رو در کنار هم بزاری به مفاهیمی که اول اشاره کردم میرسی. مفاهیمی مثل افسردگی، حس تنهایی، جامعه گریزی و … واسه اینه که من در یکی از پستای اینستاگرامم گفتم، فضای مجازی فقط یه ابزاره، هدف نیست!